|
Di stiinen kumandöör
(fuar’t raathüs fan Weesterlön)
Ön krich, da waar dit iiten knap,
di maag di knoret hart en skrap
en ark, di leengt, dat hi wat fing.
Di tir wiar skraal en waar jit ring.
En da her wü en kumandant,
hi kumandiaret allerhand
Hi söricht gur fuar al sin lir,
dat’s aarber her tö arken tir.
Hi maaket jens en raar aurlech,
dat hi wil höm en denkmaal bech.
Tö üdern her hi niin forlet,
dat ja dit dör, wan hi jens wech.
Man sin bireerer, di wiar snuar,
hi rat höm, hat skul wiis en suar.
“Sa üs hi söricht fuar sin lir,
dat’s aarber fing fan wir en sir,
sa skul dit weeter diar nü ren,
üs wan dit oler fing en jen.”
Di reer gifeel üüs kumandöör,
hi sair’t en leet’t ütföör:
Soldaaten aarbert jam nü treet
üs maark, fan lif löp jam di sweet.
Da slipet ja fan hiid swaar stiin
iin fuar dit raathüs, gurt en kliin.
Ja fing di stiin nü net en klaar,
hat waar en suar, en weeter klaar,
dit skul nü üt di stiin man ren,
üs wan dit oler fing en jen.
En om di stiin diar waar en kiar,
hur’t weeter nü skul stuun sa glair!
Sa wil hi stuun: “Ein Fels im Meer!”,
en kumandiari krich en freer.
Sa staant di stiin al maning jaar
fuar raatshüsdüür, man sonerbaar,
dit weeter löp jit oler diar,
en ön di kiar al saamelt lair
ual popiir, bleeren, wat al muar,
dit lair diar dum en dor en duar.
En gung di stiin di lir fuarbi,
da teenk ja om di skraalhalstir.
Sa drüch üs di gur weetersman,
kam üp en drügens aliman.
Sa staant hi üt forleeren tir,
üs wan hi sii wil tö di lir:
Dat, wan ja teenk jens om di krich:
“Der Kampf war schöner als der Sieg!”
|
